Također, je upitan ”organski certifikat” za češnjak uvezen iz Kine, jer nikakve ozbiljnije kontrole kvalitete uvoza češnjaka nema.
Pitamo li se zašto se kineski češnjak tako „lijepo bijeli“, a kumice na placu nude češnjak čija je vanjska omotnica glavice sivkasta, pa čak ponekad i vuče na crno, te začudo ima i korijenje.
U kineskoj proizvodnji češnjaka on se šprica s kemikalijama da bi se zaustavilo klijanje, da bi postao bjelji i da bi se uništili insekti. Štoviše, ovaj češnjak se uzgaja u netretiranim otpadnim vodama i efektivnom metil bromidu koji služi kao fungicid.
Metil bromid može dovesti do vrlo ozbiljnih zdravstvenih problema. On može oštetiti dišne putove ??i središnji živčani sustav, a može čak i izazvati smrt.
Ostali opasni spojevi u kineskom češnjaku su olovo i sulfati.
Alicin, jedan od najzdravijih spojeva u češnjaku se kroz proces tretiranja počinje smanjivati, kada češnjak predugo stoji u skladištu, jer naravno ne može trunuti nakon što je obrađen kemijskim sredstvima.
Temeljna razlika, koju potrošač može uočiti na prvi pogled, između domaćeg prirodnog uzgojenog svježeg češnjaka i uvoznog češnjaka iz Kine.
Domaći češnjak ima korijen ostavljen na dnu.
Domaći češnjak je teži od uvoznog češnjaka (na isti volumen).
Domaći češnjak je pun okusa naspram kineskog češnjaka.
